Upper Mustang, een verborgen Koninkrijk
30/11/2017
Al een aantal jaren wilde ik een trekking doen in Upper Mustang, een afgelegen regio in de Nepalese Himalaya. Vooral vanwege de bijna middeleeuwse Tibetaanse cultuur in dit gebied, waar pas sinds 1992 buitenlandse bezoekers worden toegelaten. De status van Koninkrijk is inmiddels beëindigd (in 2008) en er is alleen nog een ceremoniële koning. Bezoekers van het gebied hebben een permit nodig, dat best duur is, waardoor het toerisme heel beperkt blijft. De bewoners van Upper Mustang leven heel eenvoudig en zonder internet, afgesloten van de snelle buitenwereld.
De natuur is onaards bijzonder met de diepste canyons ter wereld en hoge rotsen met veel grotten. En steeds weer zijn de besneeuwde toppen van de Nilgiri (7061m) en Annapurna (8091m) in het zicht.
Twee maanden geleden is Reis-idee met zes stevige wandelaars op pad gegaan. Het was een onvergetelijke trektocht naar de hoofdstad Lo Manthang en terug.
De reis er naar toe
U vliegt eerst naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Een lange reis. Ik raad mensen steeds vaker aan voor een lange reis een gunstiger geprijsd vliegticket met lange overstap te kopen en onderweg een nachtje te slapen. In dit geval een overnachting in Doha: twee dagvluchten op mooie tijden, een paar honderd euro uitgespaard en fit aangekomen.
Sowieso moet je voor zo’n reis niet krap in de vakantiedagen zitten. Er valt in Nepal nogal eens een binnenlandse vlucht uit vanwege het weer en acclimatiseren om aan de hoogte te wennen is heel belangrijk.
Van Kathmandu naar Pokhara en van Pokara naar Jomsom reis je met een vliegtuigje, de bus of een privé taxi. Wat voor u het beste is hangt af van veel factoren. U begrijpt dat vliegen het duurst is en de bus het goedkoopst.
Van Jomsom kunt u lopen (3 uur) of de taxi nemen naar Kagbeni, de toegangspoort naar Upper Mustang.
De permit
De ‘restricted area permit’ om dit gebied te bezoeken, moet van tevoren worden aangevraagd en kost $ 50/p.p./dag. En daar komen nog de onvermijdelijke administratiekosten bij. Dat is veel geld in een land waar alles vele malen goedkoper is dan in Europa. Deze inkomsten lijken in ieder geval niet ten goede te komen aan verbeteringen voor de bevolking van het gebied. Heel jammer!
De tocht van Kagbeni naar Lo Manthang en terug
Thuis heeft u al besloten in hoeveel dagen u de trekking wilt gaan doen. De meeste reisorganisaties gaan uit van een trektocht van 10 dagen. Wij kozen voor 13 dagen, om iets langer in Lo Manthang te kunnen blijven en om een paar erg lange wandeldagen te voorkomen.
Aan geïnteresseerden kan ik een aantal opties van routes sturen, met goed uitgerekende wandelschema’s en voorzien van alle hoogte verschillen. Maar let wel: uiteindelijk bepaalt niemand anders dan de gids waar gelopen en overnacht wordt.
Onze ervaring met de wandeltocht
Met een goede conditie en wandelervaring in de benen is het goed te doen. Je wandelt niet op extreem grote hoogte, dus met een voorzichtige aanpak is hoogteziekte wel te vermijden. Wij hebben niet tot nauwelijks last van de hoogte gehad.
Het begin van de tocht is relatief gemakkelijk. We hoeven amper te stijgen, want we volgen de loop van de heilige Kali Gandaki rivier. Dat verandert behoorlijk in de dagen erna. We wandelen steeds op een hoogte die varieert tussen 3.600 en 4.300 meter. Op en neer. Dagelijks één of twee passen over. Langzamerhand wennen we aan de hoogte. Wat een beloning wacht ons elke keer als we boven komen: een onvergetelijk en onmetelijk uitzicht. Zo ver we kunnen kijken zien we telkens oneindig veel rotsen, in alle tinten grijs, rood, oker en bruin en in de verte de besneeuwde bergtoppen van het Annapurna massief. Wat een eindeloos natuurgebied!
Soms zien we in de verte een dorpje. Dat is een mooi gezicht. Witte huisjes met akkertjes, die mooi groen afsteken tegen de grijze bergen. Er wordt veel boekweit verbouwd en er zijn veel appelboomgaarden. We ontbijten dan ook vaak met boekweitpannenkoeken met appel.
Wij liepen in een soort lus weer terug naar Kagbeni nadat we Lo Manthang bezocht hadden. Voor een deel is dat dezelfde route als heen, maar wel via andere paden.
Gidsen en pony’s
Reis-idee huurde een Engels sprekende gids (de zeer ervaren Nuri), een hulpgids(Ganesh) en 3 pony’s met een ponydriver voor onze 6 reistassen.
Het gewicht van de bagage is wel een dingetje, vooral als u vliegt naar Jomsom. U kunt dan maximaal 10kg plus een dagrugzakje inchecken. Dat is inclusief slaapzak. Met onze paklijst gaat het lukken!
Een goede gids is onmisbaar. Hij wijst niet alleen de weg, maar houdt iedereen goed in de gaten en is de schakel tussen de trekkers en de guesthouses. De eigenaren van de guesthouses spreken meestal geen woord Engels. De gids zorgt ervoor dat iedereen de gewenste maaltijden en drankjes krijgt en dat er goed wordt afgerekend.
Guesthouses
De guesthouses zijn allemaal erg eenvoudig en naar onze normen niet zo schoon. Verwacht een kleine kamer met een paar simpele bedden met dunne matrasjes en een peertje aan het plafond. Er is altijd wel (warm) water en een emmer en vaak ook een douche. De maaltijden gebruik je ook in de guesthouses. De ene plek is wat aantrekkelijker dan de andere, maar er is weinig keuze. Gewoon flexibel zijn en accepteren wat er is.
Gompa’s, stupa’s, chortens en meditatiegrotten
Het Tibetaans boeddhisme is overal in Upper Mustang heel zichtbaar aanwezig.
Ieder dorp heeft een kloostertje, een gompa, onderweg passeer je veel stupa’s en chortens en duizenden gebedsvlaggen waaien hun gebeden naar de goden.
Als u een beetje extra tijd heeft, klim dan naar de Chungsi grot waar Guru Rinpoche, de grondlegger van het Tibetaanse boeddhisme in dit land, jarenlang in afzondering gemediteerd zou hebben (in de 8ste eeuw). Een grot die prachtig beschilderd is en natuurlijke chortens herbergt. Je kunt er thee drinken, terwijl de gieren boven je hoofd cirkelen.
Lo Manthang
De hoofdstad is een ommuurd stadje, met smalle straatjes en witte huisjes met platte daken. Op de daken, langs de randen, liggen overal takkenbossen. Dat is een teken van welstand. In een land waar zo weinig bomen zijn, is het een teken van rijkdom als je veel takken op je dak hebt liggen, maar ze niet hoeft te gebruiken.
In het midden van het stadje staat het vervallen paleis van de koning. Al zagen we wel bouwwerkzaamheden. De huidige koning woont vooral in Kathmandu.
Tegen de avond vinden de koeien en geiten zelf hun weg naar huis. Het is dus eigenlijk een groot boerendorp. Wel zijn er veel winkeltjes, vaak met souvenirs van Tibetaans handwerk en er zijn een paar cafeetjes.
Het is een fijne plek om een paar dagen te blijven en uit te rusten van de trekking.
Bezoek het kloostermuseum en de 3 prachtige gompa’s die Lo Manthang rijk, met ongelooflijk mooie muurschilderingen en eeuwenoude Boeddhabeelden en tekstboeken. Er wordt streng op toegezien dat er geen foto’s worden gemaakt. Ze zijn bang voor internationale kunstroof. U moet er dus zelf heen om het te zien. Tip: neem een zaklantaarn mee naar binnen, want er is nergens behoorlijke verlichting.
Er is een weg in aanleg vanuit China
Voor trekkers: ga nu!
Er zijn weinig gebieden op aarde waar een trekking zo aantrekkelijk is als in Upper Mustang. Qua natuur en qua cultuur. In het hoogseizoen gaan er gemiddeld 40 mensen per dag door de controlepost in Kagbeni. Het zal ongetwijfeld veel drukker worden als de weg klaar is.
Voor niet-trekkers: ga nu!
Nu bestaat die weg nog uit een soort breed zandpad met veel hobbels en bobbels, van dorp naar dorp. Het is mogelijk om met een 4 WD taxi over deze weg naar het hoofdstadje Lo Manthang te rijden. Het geïsoleerde leven van de bewoners gaat zeker veranderen als de weg klaar is.